Πέρα από τον χώρο της ψυχικής υγείας, η εφαρμογή της συγχωρητικότητας έχει υπεισέλθει δυναμικά και στον χώρο της εκπαίδευσης. Σύγχρονες έρευνες εστιάζονται στον χώρο της βίας και του σχολικού εκφοβισμού και αποδεικνύουν την ωφέλεια προγραμμάτων συγχωρητικότητας, ως πρόταση πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου.

Σκοπός αυτών των εκπαιδευτικών προγραμμάτων «Αγωγή στη Συγχώρηση» είναι να ξεκινήσουν να μαθαίνουν τα παιδιά από μικρή ηλικία τι είναι η συγχώρηση και ποια είναι η διαδικασία της, δηλαδή, πώς μπορεί να διαχειριστεί τον θυμό του και να συγχωρήσει κάποιος που έχει αδικηθεί και πληγωθεί, είτε σε απλό καθημερινό επίπεδο, είτε πολλές φορές σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.
Όπως αναφέρει ο R. Enright, η συγχώρηση θα πρέπει να είναι ένα σημείο αναφοράς που θα ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Οι εκπαιδευτικοί βοηθούν τους μαθητές σε όλη την εκπαιδευτική τους πορεία να μάθουν πώς να γράφουν και πώς να μιλούν, πώς να κάνουν μαθηματικές πράξεις, τους μαθαίνουν πώς να είναι δίκαιοι και τους τιμωρούν όταν δεν συμπεριφέρονται με βάση τους κανόνες του σχολείου. ∆υστυχώς όμως, το σχολείο και η κοινωνία παραλείπουν να κάνουν τη συγχώρηση ένα φυσικό κομμάτι της ζωής, από πολύ μικρή ηλικία, όπως θα έπρεπε.
Τα προγράμματα της συγχώρησης βασίζονται σε έρευνες πολλών ετών και έχουν δύο βασικούς στόχους: α. Βραχυπρόθεσμα να μειώσουν τον θυμό που πολλά παιδιά, για διάφορους λόγους, βιώνουν υποφέροντας και που επιδρά αρνητικά στη συναισθηματική τους υγεία. Ο υπερβολικός θυμός μπορεί να οδηγήσει στον εκφοβισμό και σε βίαιες πράξεις, φαινόμενο που ως γνωστόν απασχολεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όχι μόνο τη σχολική κοινότητα αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. β. Μακροπρόθεσμα να αποκτήσουν οι μαθητές μια βαθύτερη γνώση της έννοιας της συγχώρησης και της εφαρμογής της, πέρα από τον χώρο του σχολείου, στο οικογενειακό και αργότερα στο εργασιακό περιβάλλον και στην ευρύτερη κοινότητα. Το άτομο που έχει μάθει να συγχωρεί, βλέπει τη ζωή με άλλη προοπτική, κατανοεί το ευάλωτο της ανθρώπινης φύσης και είναι συναισθηματικά, σωματικά και ψυχικά πιο υγιές.
Από το βιβλίο «Σύγκρουση και Συνύπαρξη» (Γαλίτη, 2017. Εκδόσεις Γρηγόρη)