Ναι μπορούμε να συγχωρήσουμε κάποιον που έχει πεθάνει. Η συγχώρηση περιλαμβάνει σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές. Στο επίπεδο των σκέψεων μπορούμε να σκεφτόμαστε τον άλλον ως ένα πρόσωπο που διαθέτει απροϋπόθετη αυταξία. Μπορεί να καλλιεργήσει αισθήματα συμπόνοιας προς τον αποθανόντα όχι για αυτά που έκανε αλλά παρ’ όλα αυτά. Ακόμα και οι συμπεριφορές αποτελούν μέρος της διαδικασίας συγχώρησης. Για παράδειγμα μια δωρεά προς τιμή του, μια προσευχή για τον αποθανόντα ανάλογα τις θρησκευτικές του αντιλήψεις μια καλή κουβέντα για αυτόν είναι συμπεριφορές που σχετίζονται με τη συγχώρηση του νεκρού.
Ας υποθέσουμε ότι τον έχεις συγχωρέσει αλλά αυτός δεν θέλει καν να σου μιλά. Πως αποκτάς εσωτερική ειρήνη όταν ξέρεις ότι ο άλλος σε μισεί;
Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η συγχώρηση σου θα αλλάξει τον άλλον. Μέρος της συγχώρησης είναι να ξέρεις ότι έχεις κάνει ότι καλύτερο μπορείς για να προσφέρεις στον άλλον συμπόνοια ακόμα και αγάπη. Αποκτάς εσωτερική ειρήνη όταν ξέρεις ότι έχεις προσπαθήσει για το καλύτερο.
Το πότε θα επιλέξει κάποιος να προβεί στη διαδικασία της συγχώρησης είναι καθαρά προσωπικό του θέμα. Άλλωστε η συγχώρηση είναι Επιλογή. Κάποιες προσβολές είναι πολύ σοβαρές και χρειάζεται πολύ χρόνος μέχρι να επιλέξει κάποιος τη συγχώρηση.
Το να προτείνουμε σε κάποιον να ακολουθήσει τη διαδικασία της συγχώρησης αμέσως μετά την προσβολή δείχνει ότι αγνοούμε ότι η περίοδος του θυμού προηγείται της εργασίας στη συγχώρηση.
Η συγχώρηση είναι επιλογή. Ακόμα και τα παιδιά που εκπαιδεύονται στη συγχώρηση μέσω του προγράμματος «Αγωγή στη Συγχώρηση» μπορεί να μην επιλέξουν να συγχωρήσουν στο μέλλον είτε ως έφηβοι είτε ως ενήλικες αν τους συμβεί κάτι πολύ δυσάρεστο.
Να σημειώσουμε όμως ότι με τη συγχώρηση πρέπει να είμαστε υπομονετικοί. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο της συγχώρησης.
Μια συχνή ερώτηση από ανθρώπους που θεωρούν ότι αδικήθηκαν από έναν Οργανισμό ή μια Επιχείρηση (π.χ. απόλυση, χαμηλός μισθός) είναι αν μπορούν να συγχωρήσουν τον Οργανισμό/Επιχείρηση.
Η συγχώρηση είναι μια διαπροσωπική έννοια. Απευθύνεται σε ανθρώπους και όχι απρόσωπα.
Κατά συνέπεια το άτομο που θεωρεί ότι έχει αδικηθεί και επιθυμεί να εμπλακεί στη διαδικασία της συγχώρησης θα πρέπει να αναγνωρίσει εκείνα τα πρόσωπα της Επιχείρησης/Οργανισμού που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην αδικία που υπέστη και να απευθύνει τη διαδικασία της συγχώρησης προς αυτά.
Μια συχνή ερώτηση που απευθύνεται προς αυτούς που ασχολούνται με τη συγχώρηση είναι αν μπορούμε να συγχωρήσουμε μια φυσική καταστροφή (π.χ. σεισμό, πυρκαγιά, τυφώνα).
Η συγχώρηση απευθύνεται προς αποκλειστικά προς ανθρώπους που μας έχουν είτε πληγώσει είτε αδικήσει. Σε μια φυσική καταστροφή δεν μπορούμε να αποδώσουμε καμία πρόθεση. Άρα η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Επιπλέον απώτερος στόχος της συγχώρησης αν και όχι πάντα δυνατός είναι να έρθουμε σε μια σχέση αγάπης με αυτόν που μας πλήγωσε. Με μια φυσική καταστροφή δεν μπορούμε να έρθουμε σε αγαπητική σχέση.